Historia

Louisenhof, dawny folwark książęcy położony na zachód od Pszczyny, którego nazwa najprawdopodobniej pochodziła od imienia poślubionej w 1766 roku, małżonki Ferdynada Erdmana księcia von Anhalt-Cöthen, ówczesnego pana na Pszczynie, Luizy Ferdynandy zu Stolberg-Werningerode. Obszar dawnego folwarku Louisenhof, to dzisiejszy Sznelowiec, zwłaszcza tereny na zachód i północny-zachód od ulicy o tej nazwie.

Przypuszcza się, że Louisenhof powstał z fragmentu lasu dębowego za miastem na Siedlcu, naprzeciw wsi Łąka przy Stawie Miejskim, który w 1533 roku Jan Turzo (drugi z rodu Turzonów, panów pszczyńskich władających Pszczyńskim Wolnym Państwem Stanowym) podarował Jerzemu Nerlichowi. Obdarowany został zobowiązany do wykarczowania lasu i założenia tam folwarku. W 1772 roku majątek zakupiło dominium (księcia pszczyńskiego) i przeniosło tu rozrastającą się stadninę koni z Wisły Wielkiej, która nadal podlegała zarządcy klucza w Wiśle Małej. Ze względu na wysoką jakość hodowanych koni pszczyńska stadnina stała się jedną z największych i najsłynniejszych na terenie Śląska. Dorodne okazy koni ras: angielskiej, arabskiej, polskiej, litewskiej, neapolitańskiej, hiszpańskiej i innych chętnie kupowali nie tylko feudałowie śląscy i polscy. Łąki Stawu Miejskiego, osuszonego w 1781 roku ze względu na niską dochodowość, zamieniono na pastwiska nowo założonej stadniny książęcej, pola uprawne, osiedla oraz rzadkie ogrodzone lasy. Księżna Luiza Anhalt-Cöthen ufundowała na Sznelowcu sierociniec, który jednak z powodu złego stanu technicznego rozebrano w 1828 roku*

Czasy panowania księcia Fryderyka Erdmana Anhalt-Cöthen, to okres dynamicznego rozwoju rolnictwa w dobrach pszczyńskich. W tym czasie na wsiach wprowadzono nawożenie pól i łąk, płodozmian. Znacznemu zwiększeniu uległa także ilość pól z uprawami zbóż oraz ziemniaków, które przeznaczone były szczególnie na potrzeby własnych gorzelni i browarów książęcych. W związku zaś ze zamianą siły pociągowej na wsi z wołów na konie, zachodziła potrzeba zwiększenia stanu posiadanych w dobrach koni. Stąd konieczność rozbudowy stadniny książęcej, oraz przeniesienia jej w nowe przestronne tereny łąk i pól, bliżej miasta.

Dynamiczny rozwój folwarku Louisenhof obrazuje szybki wzrost populacji mieszkańców. W folwarku w 1855 roku zamieszkiwało 48 osób, w 1861 roku 64 osoby, a w 1885 roku już 78 osób.

Najsłynniejszym chyba urodzonym w folwarku Louisenhof był urodzony w 1780 roku Heinrich Gottlob Mühler, pruski minister sprawiedliwości. Heinrich Gottlob Mühler , w połowie XIX wieku po wieloletnim okresie stagnacji i braku rozwoju, dokonał modernizacji sądownictwa cywilnego w Prusach.

W okresie lat trzydziestych XX wieku nastąpiła dynamiczna rozbudowa kolonii urzędniczej, której nadano nazwę Kolonii Pierackiego, oraz upadek dawnego folwarku książęcego, choć stadnina koni funkcjonowała w tym miejscu jeszcze w okresie II wojny światowej. W tym czasie budynki dawnego Louisenhofu prawie całkowicie wyburzono.

Po okresie II wojny światowej na terenie nieistniejącego już folwarku Louisenhof, wchłoniętego przez rozrastający się majątek Siedlice, postanowiono założyć Państwowe Gospodarstwo Rolne w Pszczynie. Pomysł zakończył się niepowodzeniem. Majątek Siedlice w 1952 roku został decyzją pszczyńskiej Miejskiej Rady Narodowej zlikwidowany. Tereny dawnego Louisenhofu po części zajął nieistniejący już dziś poligon wojskowy (który faktycznie istniał tu już w 1939 roku, a na terenie którego powstały szklarnie przedsiębiorstwa ogrodniczego), po części ogródki działkowe, a częściowo zostały przekazane na potrzeby Technikum Rolniczego.

* źródło: „Pszczyna – monografia historyczna”, pod redakcją Ryszarda Kaczmarka i Jerzego Sperki, wydanie 2014
Zdjęcia za stroną pszczyna.fotopolska.eu